Gołek (Pseudorchis)

Bulwy dłoniasto podzielone. Liście na łodydze. Kwiatostan cylindryczny, wielokwiatowy. Kwiaty małe, niepozorne, skręcone o 180°, dzwonkowato otwarte. Warżka języczkowata do 3-łatkowej, u nasady z wyraźnie krótszą od zalążni ostrogę. Pręcik prosty, łącznik zgrubiały. Rostellum dosyć masywne, zasłania środkową część znamienia. Woreczków brak, przez co oba uczepki nagie. Znamię poprzecznie owalne.

Prętosłup rodzaju gołek (Pseudorchis) widziany z przodu.

Do tego rodzaju należy tylko jeden gatunek, gołek białawy (Pseudorchis al-bida), rosnący też w Polsce. Jego zasięg obejmuje góry i wyżyny środkowej i południowej Europy, Skandynawię, Wyspy Brytyjskie, Islandię, Grenlandię oraz Nową Funlandię.

Do niedawna zaliczano tu także bałkański P. friwaldii (Hampe) Sojak. Jednak ze względu na budowę prętosłupa, warżki, bulw oraz barwę kwiatów został on włączony do rodzaju gółka (Gymnadenia).

Małe, słabo pachnące, zielonawożółte kwiaty gołka produkują nektar gromadzony w ostrodze. Słodkawy zapach czyni te kwiaty atrakcyjnymi dla ciem, które dokonują zapylenia. Wysoki procent zawiązywanych owoców wskazuje na możliwość samozapylania.