Ozorka (Coeloglossum)

Bulwy 2, dłoniasto podzielone. Pęd pokryty liśćmi. Liście lancetowate. Kwiatostan kilku- do kilkunastokwiatowy. Kwiaty małe i niepozorne, skręcone o 180°. Zalążnia siedząca. Warżka wcięta u szczytu, z workowatą ostrogą u nasady. Pozostałe płatki mniej lub bardziej stulone w hebn. Prętosłup drobny. Pręcik prosty z wąskim łącznikiem. Rostellum krótkie, półkowate, lekko zgięte ponad znamieniem. Uczepki 2, nagie. Znamię owalne.

Prętosłup rodzaju ozorka (Coeloglos) widziany z przodu (a) oraz z boku (b)

Rodzaj liczy tylko 2 gatunki zamieszkujące strefę umiarkowaną i chłodną półkuli północnej. W Europie jeden gatunek – ozorka zielona (Coeloglossum viride), która rośnie niemal na całym kontynencie, z wyjątkiem basenu Morza Śródziemnego. Większość badaczy północnoamerykańskich włącza ozorki do rodzaju podkolan (Platanthera).

Informacje o zapylaniu tego niepozornego storczyka są bardzo skąpe. Na jego kwiatach obserwowano osy (Cryptus sp. i Ichneumon sp.), chrząszcze (Cantharis sp.) oraz rośliniarki (Tenthredopsis sp.) z pyłkowinami przyklejonymi do ciała. Prawdopodobnie owady te mogą spełniać rolę przenośników pyłku. Być może sporadycznie zalatują na ozorkę także motyle, za czym przemawiają mieszańce z rodzajami zapylanymi przez tę grupę owadów, np. z gółką.